NY 10036

What's new

1 feb 2006 Het zit er op. Vandaag verlaten we New York. Op naar het westen.. San Francisco, Hawaii, here we come! =)
21 JAN 2006
ZATERDAG (Z)

10..: 42nd Street

42nd Street is een muzikale straat. Vooral het stukje waar wij wonen. Vandaag was het weer eens hoog tijd daar met volle teugen van te genieten. 's Middags staat "River Deep" op het programma. Een muzikaal stuk met zang, dans en monoloog, over het leven van Tina Turner. En daarvoor hoeven we niet ver de deur uit, want het is in het theater bij ons naast de deur, in het Peter Jay Sharp Theater, op nummertje 416 in plaats van 420 (onze flat).

De show wordt begeleid door een swingende rock-/bluesband. Het is een kleine productie met in totaal vijf performers op het podium. River Deep blijkt vrij kort (zo'n vijf kwartier) en lijkt nog niet helemaal af. Desalniettemin zitten er wel hele mooie stukken in met mooie zang, mooie verhaallijnen en op de achtergrond hele smaakvolle foto's. Naast het feit dat de show het waard is te bekijken, is het ook erg leuk om eens in dit kleine theater rond te lopen. Zo dichtbij ons, maar nog nooit in geweest. Alles is heel kleinschalig en het theater heeft maar zes rijen tribune. Heel bijzonder.

Iets verderop in de straat zit de BB King Club. Daar zijn we al wel een paar keer geweest, maar daar hebben we nog nooit gegeten. En als we vanavond gaan eten bij Lucille's Grill, dan kunnen we vanaf 9 uur ook nog genieten van een optreden van ene Nikki Armstrong. Lucille's Grill heeft een Creoolse keuken. Hoewel de bediening in dit restaurant niet al te snel is, is het eten goed. Het heeft iets weg van een Amerikaanse diner. Maar dan iets luxer en met live muziek. En erg lekkere muziek, want Nikki weet met haar band een behoorlijk lekker stukje muziek ten gehore te brengen. Blues, jazz, een beetje rock... Daar drinken we nog een wijntje op!

Vandaag hebben we volop van ons muzikale bijzondere straatje genoten. En dat is maar goed ook, want het aftellen is begonnen... Nog maar 10 dagen...

8 JAN 2006
ZONDAG (Z)

Grey's Anatomy

Vanavond is het weer een heerlijk TV-avondje. Eerst Desperate Housewives, in Nederland natuurlijk ook erg bekend, en daarna Grey's Anatomy. Grey's Anatomy is vergelijkbaar met de serie ER, maar met iets meer humor. Een serie met vaak een lach, maar ook vaak met een traan.

Bij gebrek aan nieuwe afleveringen is het hier heel normaal dat op de avond dat je eigenlijk een spannende nieuwe aflevering verwacht, je in realiteit een herhaling voorgeschoteld krijgt. Vanavond niet zomaar een normale herhaling, maar wel een "recapturing the series so far". Bijna net zo erg dus. Omdat de uitzenddatum van veel series heel dichtbij de opnamedatum ligt, zijn op bepaalde momenten gewoon geen nieuwe afleveringen die kunnen worden uitgezonden. Om het publiek dan toch 'tevreden' te houden, worden dan herhalingen uitgezonden. Voor ons nu op zich OK, omdat we nu meteen weten wat er allemaal is gebeurd voordat wij gingen kijken, maar verder is het natuurlijk hoogst irritant.

Tegenwoordig controleren we dus wel even van tevoren op internet of het een nieuwe of een oude aflevering danwel een compilatie van afleveringen betreft. Wij zijn voorbereid!

7 JAN 2006
ZATERDAG (Z)

The Brooklyn Bridge

Het is dan misschien wel winter en het zijn wellicht winterse temperaturen, maar vandaag is het wel supermooi weer. De uitgelezen dag om eens een mooie wandeling door New York te maken. Te beginnen met een wandeling over the Brooklyn Bridge. Want ondanks dat veel van onze bezoekers deze mooie wandeling al op hun lijstje hebben kunnen bijschrijven, was deze wandeling er bij mij nog niet eerder van gekomen. Iets wat ik dus nog heel graag wilde doen voordat we New York gedag zeggen.

The Brooklyn Bridge is een brug apart. Alle kabels boven ons hoofd geven de brug een futuristisch diepte-effect. Op deze dag lopen er vele toeristen. Allemaal bezig om dat ene mooie plaatje te maken. Achter ons Brooklyn, links voor ons het Vrijheidsbeeld, rechts voor ons the Empire State Building en the Chrysler Building. Een mooi beeld van New York.

Als we van de brug aflopen is het de hoogste tijd voor een late lunch. In Tribeca of Soho moet vast een leuke tent te vinden zijn. En in Soho vinden we inderdaad een erg geschikte plek om te lunchen: Antique Garage. Met name door de swingende tonen van een contrabas worden we hier naar binnen gelokt. Het ziet er erg sfeervol uit en er wordt live jazzmuziek gespeeld. Klinkt als perfect voor een zaterdagmiddag. En het blijft ook goed klinken. Zowel qua muziek als qua eten.

Na een leuke tocht door Soho komen we op een bepaald moment aan in Chelsea / The Flat Iron District. Hier willen we namelijk graag een restaurant bekijken dat perfect lijkt voor ons afscheidsetentje hier, thans gepland voor 25 januari aanstaande. Het restaurant heet Sapa en serveert met name Aziatische gerechten. We mogen even rond kijken in het restaurant, en het voelt helemaal goed. Geschikt voor grote groepen, sfeervol, hip en recensies dat lekker eten wordt geserveerd. Al moeten we dat laatste natuurlijk nog zelf ervaren, het lijkt allemaal erg geschikt.

Na deze mooie dag sightseeing New York, gaan we weer met de metro naar huis. Ons steeds meer bewust wordend dat we over zo'n drie weken al afscheid gaan nemen van deze mooie stad.

6 JAN 2006
VRIJDAG (O)

Munich

München, 1972. Tijdens de Olympische Spelen worden elf Israeliërs gegijzeld door de Palestijnse terreurgroep Black September. De wereld sport, de wereld rouwt. Israeël reageert met een bombardement op Palestijnse kampen en de geheime dienst Mossad stelt een moordlijst op. Daarop de namen van de breinen achter de aanslag. Om politiek gevaar te voorkomen, wordt een alledaagse officier van de Mossad met de opdracht belast, maar officieel buiten de dienst gezet.

De film Munich vertelt het verhaal van de officier (en zijn handlangers). Hoe ze te werk gaan vanuit wraak, vanuit hoop voor een veilig Israël. Maar twijfel slaat toe. Black September antwoord met geweld. En hun dekmantel van onbekendheid vervalt door hun opvallende acties. De wereld van inlichtingen en informanten leert de officier en zijn groep kennen.

Het verhaal speelt vanaf 1972, een jaar waarin ik nog niet geboren was. Maar het verhaal had zich ook vandaag de dag kunnen afspelen of aan het begin van onze jaartelling. Het is het aloude verhaal over kwaad verdelgen met kwaad. Regisseur Steven Spielberg schotelt in deze historische thriller niet alleen fraaie beelden voor, maar bovenal de vraag waarop vrede in het Midden Oosten kan groeien.

Hoewel de film zich voornamelijk in en rond Europa afspeelt, is het einde in New York. Aan de oever van de East River. Dertig straten noordelijker dan 12th Street, waar we deze avond thais aten en de bioscoop ingingen. Zonder woorden of nadruk staat in de achtergrond van de scène het hoofdkwartier van de Verenigde Naties. Wellicht een subtiele verwijzing naar een mogelijk antwoord. Verenigde naties, gelijkenis tussen de twee landen en volken in geweld, historie en hoop.

3 JAN 2006
DINSDAG (Z)

Een goed voornemen

Het jaar 2006 zijn we goed begonnen zoals je hebt kunnen lezen (zie eerder). Dit jaar doen we eigenlijk niet aan goede voornemens, maar één goed voornemen wilden we toch maken: het boeken van een mooie vakantie om ons bijzondere verblijf hier in NY op gepaste wijze af te ronden.

Gisterenavond hebben we dit voornemen meteen in een boeking om kunnen zetten: 1 februari vliegen we naar San Francisco om daar eerst een aantal dagen door te brengen, om vervolgens door te vliegen naar Hawaii, The Big Island! Aloha!

Rond 20 februari zullen we dan weer in Nederland aankomen. Na bijna twee weken Hawaii. Aangezien we van de experts begrijpen dat een auto een must is op dit eiland, hebben we er ook maar een auto bij gehuurd. Genoeg gelegenheid op die manier om te genieten van alles dat Hawaii brengt: schildpadden, dolfijnen, walvissen, vulkanen, mooie natuur, mooie stranden, snorkelen en nog veel en veel meer.

That gives us something to look forward to! Ook al moet ik dan vandaag weer aan het werk...

2 JAN 2006
MAANDAG (Z)

Deze regel verdient navolging

In de VS zijn ze niet zo scheutig met vrije dagen. Ik heb niets te klagen: omdat ik in dienst ben van een Nederlandse werkgever heb ik ook mijn Nederlandse aantal vakantiedagen behouden. Amerikanen komen er wat bekaaider van af. Met een totaal aan vijftien vakantiedagen mag je al erg content zijn.

Wel heeft Amerika een aantal nationale feestdagen die iedereen nog recht geven op wat extra dagen vrij. Dit zijn er echter ook niet echt veel meer dan in Nederland. Zo kennen de VS geen tweede paasdag, geen tweede kerstdag... Maar wel Martin Luther King Day, Presidents Day, Thanksgiving en nog wat andere dagen. Standaard vallen veel van deze vrije dagen rondom het weekend, zodat iedereen er eens een lekker lang weekend van kan maken.

Hoewel de VS wellicht een voorbeeld kan nemen aan Europa als het gaat om het benadrukken dat vrije tijd ook erg belangrijk is, kan Europa wellicht navolging geven aan een regel die mij erg beviel in de VS. Als een nationale feestdag (zoals kerst of nieuwjaarsdag) in het weekend valt, dan wordt deze 'normaal vrije dag' doorgeschoven naar de maandag daaropvolgend. Conclusie: Zanima is vandaag gewoon vrij! Heerlijk. Een lekker lang weekend, net als vorig weekend. Aangezien eerste kerstdag toen in het weekend viel, was de maandag daarna ook meteen een vrije dag. Ook al doen ze hier dus niet aan tweede kerstdag. Prima toch?

Eerlijkheidshalve dient wel vermeld te worden dat deze regel waarschijnlijk slechts geldt voor de meeste kantoren en banken. De supermarkt en veel winkels zijn bijvoorbeeld gewoon open. Maar mijn werk is gelukkig - net zoals bijvoorbeeld de VN - vandaag nog een dagje vakantie aan het vieren.

1 JAN 2006
ZONDAG (Z)

Happy New Year!

Het jaar 2006 is begonnen! Dat hebben we even goed gevierd. Rond 6pm NY time hebben we eerst even een aantal telefoontjes gepleegd en ontvangen om mensen een gelukkig NEDERLANDS nieuwjaar te wensen. Het tijdsverschil is dan ineens heel raar: wij hadden immers nog een hele avond te gaan. En wat voor een avond..

Rond 8pm gaan we op weg naar Madison Square Garden voor een avondje 'cosmic rock'. Een begrip dat ons nog niet geheel duidelijk is, maar we gaan dan ook met name voor de hoofdact: The Black Crowes. Een band die al heel lang om mijn verlanglijstje stond. In de veronderstelling dat dit concert waarschijnlijk iets voor middernacht zal zijn afgelopen, hebben we tevens kaartjes voor een nieuwjaarsfeest in the Meatpacking District in de clubs Home en Guesthouse. Dresscode voor dit feest is trendy and chic en er zal een open bar zijn van 10pm tot 4am.

Bij aankomst in Madison Square Garden voelen we ons engiszins overdressed. Wij zijn al geheel gekleed voor ons volgende feestje, maar zijn eerst in rockers' paradise beland. Maar ach, er zijn hier zoveel mensen, en met name zoveel verschillende soorten mensen, wat kan het ons eigenlijk schelen. Al gauw krijgen we een idee van wat "cosmic rock" inhoudt. De twee bands in het begin van de avond spelen symphonische rock dat goed in het gehoor ligt. De nadruk ligt duidelijk meer op het instrumentale, met name de gitaar-solo's.

Ineens bedenken we ons dat de bands aan het begin van de avond wel erg lang aan het spelen zijn voor een voorprogramma. Rond 11 uur zijn The Black Crowes nog niet begonnen. Het ziet er naar uit dat dit concert wel iets langer gaat duren dan tot 12 uur. Rond kwart over elf komen dan eindelijk The Black Crowes op het podium. Meteen garant voor lekkere ouderwetse rock, met een vleugje blues. The Garden (koosnaampje voor Madison Square Garden) gaat uit haar dak (zie video).

Iets voor 12-en stopt de band even met spelen en wordt overgeschakeld naar Times Square. Via de grote TV-schermen in The Garden kunnen we meekijken hoe de "ball-drop" op Times Square verloopt. Vanaf tien seconden voor jaarwisseling wordt er ook luid afgeteld bij ons: "10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1... HAPPY NEW YEAR!" Overal komt ineens confetti vandaan en iedereen wenst elkaar een heel gelukkig 2006. Op het podium zie je tussen de confetti door dat de familie van The Black Crowes ook even op het podium komt om het nieuwe jaar in te luiden. Dus heel in de verte vangen we ook even een glimps op van Kate Hudson, Goldie Hawn en Kurt Russel. Binnen vijf minuten wordt het concert alweer voortgezet, allereerst nog wel geheel in het teken van de avond, met "Auld Lang Syne". Bij ons meer bekend als "Wij houden van Oranje, om zijn daden en zijn doen".

Iets na kwart over 12 zegt Chris Robinson (de zanger van de band) dat ze even pauze nemen, en dat ze daarna nog "a whole bunch of songs" gaan spelen. Tot hoe laat gaat dit concert door? Ineens zijn we een beetje in tweestrijd (we hebben immers ook nog kaartjes voor dat andere feest, waar ook de nodige collega's aanwezig zullen zijn) zegt Onno heel terecht "dat we beter één ding goed kunnen doen, dan twee dingen maar half". Aangezien we het erg naar ons zin hebben bij dit concert besluiten we derhalve maar gewoon lekker te blijven en wel te zien tot hoe laat het allemaal duurt. Uiteindelijk gaat dit mooie concert door tot bijna 2am. Dat is waar voor je geld. Zowel qua kwantiteit als qua kwaliteit (zie video).

Iets voordat het merendeel buiten is, zijn wij Madison Square Garden al uit. Vrij snel weten we dan ook een taxi te krijgen, die ons binnen vijf minuten bij Home en Guesthouse weet af te zetten. Op naar het volgende feestje van de avond! Het feest is natuurlijk al in volle gang en meteen is te merken dat mensen waarschijnlijk veelvuldig "gebruik" hebben gemaakt van de open bar vanaf 10pm. In Home wordt met name muziek gedraaid uit de jaren '80, waar Guesthouse garant staat voor dance- en housemuziek. Het is tsjokvol binnen en het is moeilijk om ons een weg te banen door alle mensen heen. Eerst maar een drankje voor onszelf regelen dan. Champagne!

Na een heel rondje te hebben gelopen door deze twee clubs zien we nog steeds geen van de ons bekende gezichten. Dan wordt Onno ineens op de rug getikt. Gelukkig, er is nog iemand! En meteen worden we naar de "Nederlandse hoek" geleid. Nederlanders lijken elkaar toch altijd een beetje op te zoeken, want het blijkt dat zo'n 10% van de aanwezigen deze avond Nederlands is. Wat later vinden we ook in de andere club nog een aantal bekenden terug, dus iedereen heeft gezien dat we het uiteindelijk toch gered hebben om op dit feest te komen.

Omdat rond dit tijdstip al een aantal mensen weer weggaan, wordt het wat makkelijker om wat ruimte te veroveren op de dansvloer. Time to dance dus! Overal om ons heen zien we erg dronken en/of slaperige mensen, zo ook mensen waarvan je eigenlijk wenst dat ze met z'n tweeëen even een andere ruimte op zouden zoeken. Ook in het opzicht van mensen kijken is dit feest dus erg vermakelijk. Tegen vieren merken we dat het feest al een beetje ten einde komt en eigenlijk hebben wij ook wel zin om ons bedje op te zoeken. Op naar ons volgende project dus: "hoe krijg ik een taxi?". Nou, niet. Dat wordt dus lopen.

Bij mijn hippe outfit van vanavond, passen ook hippe schoenen. Over het algemeen zijn hippe schoenen niet bepaald schoenen die ook erg lekker zitten. Naar huis lopen is dus niet echt iets waar mijn voeten op zitten te wachten. Maar goed, ze moeten er aan geloven. Af en toe gaan de schoenen wel even uit. Dan maar op kousevoetjes door Manhattan. Gelukkig weten we na ongeveer een half uurtje lopen onze flat weer binnen te lopen. Vanavond was een heel goed begin van een hopelijk heel goed jaar, voor iedereen!