NY 10036
31 DEC 2005
ZATERDAG (O)

Op naar de 'ball drop'

Met een gaap gaat een laptop open en bekijken we het nieuws van de dag. Oudejaarsdag. En al een beetje nieuwsjaarsdag, want in Australië wordt al druk gefeest. Zover is het hier voorlopig nog niet. Daarom gaan we vanmiddag nog even de stad in voor feestkleding voor vanavond.

Na een soepie bij Hale & Hearty tegenover Bryant Park willen we terug naar huis. Net als vanmorgen waaien sneeuwvlokken door de straten en nat in het gezicht, maar op de straat blijven liggen, ho maar. Het is enkel kijken maar niet mee spelen. Wat vervelend voor al die mensen die straks op Times Square staan!

Vanwege de grote menigte die komt kijken naar de 'ball drop' op Times Square, worden strenge veiligheidsmaatregelen in acht genomen. Straat voor straat wordt door de politie afgezet zodat een gebied ontstaat waar je enkel na controle in kan. En waar straks iedereen om kwart over twaalf de hekken open kunnen richting de metrostations in de buurt.

Op onze weg terug naar huis kunnen we al niet meer snuiven van wat staat te gebeuren, want bij 42nd / Ave of Americas staat een versperring die ons de weg westwaards blokkeert. Een vriend in het blauw raadt ons aan om via 39th Street om te lopen. Bij het kruisen van 7th Ave en B'way valt in de noordelijke verte nog weinig te zien.

Misschien dat we vanavond nog van de festiviteiten even verderop in de straat zien. Maar de kans is erg klein. Vanavond zitten we eerst bij een concert in Madison Square Garden en dansen we daarna op een nieuwjaarsfeest in een club. En stiekem missen we dan best wel de oliebollen en het vuurwerk. Want zeg nu zelf, het is best vreemd om rijst te eten terwijl de rest van Nederland net aan de champagne gaat. Alvast een gelukkig nieuw jaar!

27 DEC 2005
DINSDAG (Z)

Top of the Rock again!

Kerst is alweer voorbij. Er is weer werk aan de winkel. Het zal een rare week worden, want ongeveer de helft van de normale bezetting op mijn werk is voor de feestdagen naar Nederland gevlogen. Gelukkig is het vandaag niet al te druk, en ben ik dus ruim op tijd klaar om met mijn ouders naar The Top of the Rock te gaan (zie eerder). Weer even genieten van het mooie uitzicht over NY en van de vele lichtjes die deze stad rijk is. Mijn ouders hebben deze stad natuurlijk al van voor naar achter gezien toen ze in april en mei hier waren, maar zo'n mooi uitzicht by night is toch weer something else.

Zodra we ons kunnen losrukken van deze mooie lichtshow en nadat we onze eigen flat gespot hebben van deze hoge toren, lopen we richting 9th Avenue, waar we Onno tegemoet lopen. Vanavond is het namelijk mijn ouders' laatste avond in NY en gaan we ter afscheid uit eten bij Tiny Thai (zie ook eerder). Met name vanwege de naam van dit restaurant MOETEN we daar natuurlijk geweest zijn met mijn moeder! Het eten is weer erg lekker en erg pittig.

We moeten weer even afscheid nemen van mijn ouders. Maar over zo'n zeven weekjes, zien we ze weer. En dan gewoon in Nederland.

26 DEC 2005
MAANDAG (Z)

King Kong

Eén van de kado's die mijn ouders met kerst hadden gekregen, was kaartjes voor de film King Kong. Misschien niet meteen een kerstfilm, maar toch vonden we tweede kerstdag de uitgelezen mogelijkheid met z'n vieren naar deze film te gaan. In de wetenschap dat deze film lang zou duren, met daarvoor waarschijnlijk nog zo'n half uur aan voorstukjes, leek het ons verstandig naar de voorstelling van 3pm te gaan. Dan zouden we daarna weer rond een normale tijd aan de slag kunnen gaan met het diner voor deze tweede kerstdag.

Het klinkt erg lang, 3 uur en 7 minuten, maar geen van allen hebben we ons ook maar een minuut verveeld. King Kong is een film die bol staat van spektakel, special effects, actie, snel geschakelde beelden, vieze beesten, spanning en liefde. Wat deze film natuurlijk extra leuk maakt (en ook de reden voor het geven van dit kado), is dat King Kong zich voor een groot deel in NY afspeelt. Weliswaar een NY van lang geleden, maar toch erg herkenbaar. Beelden van Times Square, oude -maar toch ook gele - taxis, de billboards, en... the Empire State Building. Het gebouw dat ook garant staat voor de ontknoping van de film. Nog steeds niet op geweest, maar vanzelfsprekend een gebouw dat de skyline van NY bepaalt.

Na afloop van de film, lopen we door dezelfde straten als waar King Kong liep, weer terug naar huis. We gaan weer over naar de orde van deze tweede kerstdag. Met z'n allen de keuken in, met z'n allen lekker tafelen. Het is weer heerlijk. En Kerst is weer om. Morgen weer werken...

25 DEC 2005
ZONDAG (Z)

Dobbelen

Eerste kerstdag: pakjesdag! Alle kerstkadootjes zijn gisterenavond al onder de boom gegaan, maar vanochtend mogen ze pas worden uitgepakt. En niet zomaar! Want om elk pakje moet gedobbeld worden. De spelregels zijn: dubbel gooien = pakje pakken. Maar wel een pakje voor iemand anders. Dit is een echte Mol-traditie en daar kan niet van worden afgeweken.

Dit pakjes-festijn is altijd goed voor zo'n twee á drie uur entertainment. Zo ook nu, met Onno en mijn ouders, in NY. Ook dit jaar zijn de Kerstmannen weer erg gul geweest. Er was zelfs een Kerstman X die vanuit Rotterdam nog een pakje voor onder de boom had opgestuurd. Alle kadootjes vielen in erg goede aarde. Buiten regenachtig en mistig, dus een goed excuus om lekker relaxed binnen te blijven bij de verlichte kerstboom, met alle andere lampjes en kaarsjes aan. Erg gezellig, zo met z'n vieren.

's Avonds is het natuurlijk tijd voor het kerstdiner. We doen allemaal wat. Er staat geen wild op het menu, want wild konden we in de ons bekende supermakten niet vinden, maar wel drie verschillende soorten vis. Een fris voorgerecht, een lekker toetje, een lekker wijntje? Merry Christmas!!

18 DEC 2005
ZATERDAG (O)

Syriana

Het is bijna kerstvakantie en dat betekent veel nieuwe films in de bioscopen. Met natuurlijk de niet-te-vermijden remake van King Kong. De Kong-dosis Kong in de media zorgt vanavond voor uitverkochte zalen op 42nd Street. Tegen de tijd dat we bij de bioscoop aankomen is enkel nog de nachtvoorstelling mogelijk. Dat doen we niet en we kiezen het al eerder uitgebracht Syriana.

De film draagt de namen van George Clooney en Steve Soderbergh, die eerder al samenwerkten in typische films als Out of Sight, Ocean's Eleven en Good Night and Good Luck. Met een onderwerp dat eerder al bij Michael Moore heet werd opgediend in Fahrenheit 9/11, zijn alle ingrediënten voor een goede film in huis.

Het verhaal draait om de opvolging van een Saudische koning. Eén van de prinsen ondersteunt Amerikaanse waarden als democratie, vrouwenemancipatie en wil de oliestaat omvormen. Om aan het benodigde geld te komen wil hij de exploitatierechten van een nieuw, groot olieveld gunnen aan de meest biedende partij. Dit is een Chinese onderneming, wat ten koste gaat van een Amerikaanse onderneming. Het laat zich raden dat de andere prins de huidige status quo handhaaft en ten faveure van de Amerikanen gunt. Door hun invloed in de opvolging laten de Amerikaanse veiligheidsdiensten hun keuze zien tussen de Amerikaanse waarden en de Amerikaanse invloed.

Net als in Traffic gebruikt schrijver Stephen Gaghan meedere verhaallijnen om verschillende perspectieven te tonen. Zo zien we hoe de levens van een veiligheidsagent, een jonge oliewerker, een oliehandelaar, een jurist en prinsen meer samenhangen dan op het eerste gezicht vermoed zou worden. En tussendoor leren we meer van het hedendaagse Midden Oosten dan we kennen van de nieuwsflitsen op televisie. Een lange zit, die de vele minuten waard is!

13 DEC 2005
DINSDAG (Z)

Metropolitan Club

Vanwege the holiday-season geven veel kantoren waarmee ik met mijn werk te maken heb rond de feestdagen een holiday party. Die van onszelf is laatst al geweest met de Tree Lighting (zie eerder), maar vanavond had ik eentje in The Metropolitan Club. "Jacket required" stond op de uitnodiging. Dat vond ik eerlijk gezegd eerst wat overdreven, maar toen ik de Club zag begreep ik wel een beetje waarom. Onwijs sjiek de friemel die Club, waarbij jasje-dasje wel gepast is.

Bijna iedereen had zich goed aan de dresscode gehouden en bij binnenkomst leek het een enorm stijf feest. Gelukkig bleek dit mee te vallen. Iedereen was al flink in de kerststemming, er was een bandje en heel veel eten. Waaronder een zeer druk bezochte sushi-bar en dessert-bar. Tussen alle grijze mannen en vrouwen (grijs haar én grijs pak) vallen wij behoorlijk op. Toevallig is ons gezelschapje gekleed in wit, turquoise en lichtblauw, dus men weet dat we er zijn! Er zullen vast nog meer van dit soort uitnodigingen komen. Hopelijk ook mèt sushi-bar.

12 DEC 2005
MAANDAG (Z)

Een blijk van waardering

In Amerika bestaat er een fenomeen dat heet: "Holiday tipping". Dit houdt in, dat je mensen die gedurende het jaar veel voor jou doen (postbode, portier, krantenjongen, etc.) vlak voor kerst een soort van bonus geeft. Basisbedrag hiervoor is zo rond de $20, te vermeerderen al naar gelang je tevreden bent.

Wij wonen in een groot appartementencomplex, waarin ongeveer 12 mensen werkzaam zijn. Dit zijn doormen en conciërges, en ze zeggen je elke dag vriendelijk gedag en vragen hoe het met ons gaat (ook al verwachten ze geen antwoord). Ook kun je hun hulp inroepen in geval van verhuizen, mankementen in je appartement, sjouwen en al het andere waarvoor je wel eens een handje extra kunt gebruiken. Dit zijn voor ons dus de mensen die we moeten "holiday-tippen".

Een snelle rekensom maakt dat - als we goedkoop willen doen - deze grap ons in december 12 maal $20 gaat kosten. $240. Als we wat onderscheid willen maken voor degenen die ons ècht zijn bijgebleven, en die personen geen $20, maar bijvoorbeeld $50 willen geven; tel er dan nog maar wat bovenop.

Het loon in de VS is heel anders opgebouwd. Veel mensen leven voor de bonus, die een groot deel van hun jaarsalaris uitmaakt. Kijk maar naar onze flat. In ons complex wonen zo'n 400 mensen. Dat is toch 400 maal $20 (minimaal) per "holiday-getipte". Dat is toch zo'n $8.000.

Nou begrijp ik waarom ze hier zingen dat dit "the season is to be jolly"!

11 DEC 2005
ZONDAG (Z)

Over de knie

Vrijdag schreef ik nog over die mooie sneeuw buiten, maar die glibberige sneeuw maakte ook dat ik vrijdag waarschijnlijk iets te verkrampt (van "oh, als ik maar niet val") naar mijn werk ben gelopen. Of misschien had ik me verstapt. Hoe dan ook, het maakte dat ik vrijdagavond ineens niet meer op mijn rechterknie kon staan. Laat staan naar een etentje in het hippe Duvet. Bewegen kon ik 'm wel, alleen kon ik er in het geheel geen kracht op zetten. Heel gek, want ik had me immers niet bewust gestoten, verstapt of iets van dien aard. Er zat niets anders op dan mijn knie dit weekend behoorlijk wat rust gunnen.

Gisterenavond hoorde ik bij het opstaan van de bank ineens een 'knak' in mijn knie. Net alsof er wat terugschoot. Meteen daarna kon ik al veel soepeler lopen. Okee, ik voelde mijn knie nog behoorlijk, maar het voelde al veel beter. Dat ging dus de goede kant op! Een paar goede massages later en na een paar keer mijn knie warm ingepakt te hebben gehad zou het hopelijk nog beter gaan. Vandaag voelt mijn knie gelukkig veel beter. Morgen dus gewoon te voet naar mijn werk. Hopelijk doet mijn knie geen rare dingen meer. En zo wel, dan gaat ie gewoon over de knie!

9 DEC 2005
VRIJDAG (Z)

Let it snow, let it snow, let it snow

Het heeft weer gesneeuwd! En niet zo'n beetje, zoals bijvoorbeeld vorig weekend, maar nu liggen er echt 6 inches of snow! Een heel pak dus, en het sneeuwt nog steeds. Hele grote vlokken fladderen naar beneden. Kinderen zijn aan het sneeuwballen gooien en sneeuwpoppen aan het maken en wij mogen straks door al dit wit naar mijn werk lopen. Goede schoenen aan, sjaal, handschoenen, hoofd bedekt, dikke jas... en dan naar buiten.

De meeste stukken zijn nog prima begaanbaar. Helaas zijn er ook al behoorlijk wat 'blubber-plekken'. Hier ligt meer ijswater dan sneeuw. Als je even niet goed uitkijkt stap je in zo'n ijswaterplas die maar één centimeter diep lijkt, maar in werkelijkheid wel tot tien centimeter diep kan zijn. Blèh. Overal een beetje glibberig, maar zonder kleerscheuren komen we bij mijn werk aan.

's Avonds is op veel plaatsen de sneeuw al weer weggehaald. Fijn voor het lopen, jammer voor het uiterlijk. Die sneeuw heeft altijd wel wat, vind ik. Aangezien we nog steeds met het projectje 'kerstboom' bezig zijn (zie eerder), en wij gisteren alleen lampjes voor in de boom hebben gescoord, gaan we weer op zoek naar goede kerstballen. Maar ook op onze zoektocht vanavond vinden we slechts lelijke, hele lelijke en mega-lelijke kerstballen. We schuiven de ballen door naar het weekend of desnoods naar begin volgende week.

8 DEC 2005
DONDERDAG (Z)

New York: the extended version

Om maar meteen met de deur in huis te vallen; we blijven een maandje langer in New York. Aangezien het erg druk is op mijn werk en een zaak van een erg belangrijke cliënt nu niet in december, maar pas in januari afgerond kan worden, is mij gevraagd een maandje langer te blijven. En dat zien wij wel zitten. Het bevalt ons hier tot dusver erg goed en een maandje extra is ook wel te overzien (qua het missen van mensen en het weer beginnen met werken in Nederland voor ons beiden). Dus ook januari gaan wij meemaken in New York!

Het zou nog kunnen zijn dat we in januari slechts drie weekjes blijven in plaats van de hele maand, maar dat hangt af van de beslissing in kantoor Rotterdam en wat zij de uiterste datum vinden voor versterking van hun bezetting. Hoe dan ook, we hebben nog net iets meer tijd om al die dingen in New York te doen die nog op ons lijstje staan. Op dat lijstje zal ook moeten komen te staan het kopen van een nieuwe hele warme winterjas, want januari in New York moet naar wij begrijpen erg koud zijn. Een goede reden om weer eens te gaan winkelen dus. Helemaal niet erg.

Nog een voordeel van iets langer hier in New York blijven, is ook dat het iets meer rust geeft. Met de drukte op het werk, is het best chaotisch als je aan het eind van deze maand maar gewoon je pen moet laten vallen en alles de boel de boel moet laten. Dit zou ook niet veel tijd geven ons hele boeltje hier in te pakken en weer naar Nederland te sturen. Met het uitstellen hiervan tot januari kunnen we hopelijk rustiger alles op ons af laten komen en kan ik de zaken hier in New York beter overdragen aan mijn opvolger. Al met al dus een goede beslissing lijkt het. Wij moeten dus nog even tot februari op Nederland wachten. Ach, ze zeggen niet voor niets: "Absence makes the heart grow fonder".

7 DEC 2005
WOENSDAG (Z)

Oh denneboom, oh denneboom

Met Sinterklaas nog maar koud voorbij (en nog volop aan het genieten van al het lekkers uit de surprise van onze eigen Sinterklaas) en de kerstkriebels beginnen al te komen. Overal om ons heen worden kerstbomen tevoorschijn getoverd en overal komen mooie lichtjes. Hoewel, niet overal, want niet iedereen heeft het idee van smaakvolle kerstversiering begrepen, wat betekent dat de meerkleurige knipperlichtjes ook veelvuldig vertegenwoordigd zijn. Het voelt als tijd voor een eigen kerstboom en toevallig heeft Onno vandaag een verkooppunt van kerstboompjes in allerlei maten gezien. Daar moeten we dus zijn.

Met kerst komen mijn ouders naar New York, en met ons vieren èn een aerobed in de woonkamer is maar plaats voor een bescheiden kerstboom. Binnen vijf minuten vinden we de voor ons perfecte boom. Dat was makkelijk! Even later heeft Onno de boom al stevig neergezet in de kamer. Tsja, en nu de versiering. Toevallig hebben we inmiddels "al" drie kerstversieringen bij elkaar verzameld: een hangertje met daaraan de kerstoom van Rockefeller Plaza samen met de fontein van de Ice Skating Rink, een hangertje met daaraan een kop en schotel van de Starbucks en een hangertje met daaraan een figuurtje die heel vroeger als afbeelding in The Grand Canyon is gevonden. Maar met deze drie hangertjes in de boom is de boom nog niet echt "af" te noemen.

Projectje voor de komende dagen: lichtjes en simpele kleine kerstballen. Met name dat laatste is hier nog een uitdaging, want de meeste kerstballen hebben hier de meest kitscherige taferelen erop. Hele afbeeldingen van kerststalletjes enzo, het liefste met veel glitters en veel kleuren. Zouden ze ook simpele rode balletjes hebben? In ieder geval hebben wij onze eigen Amerikaanse kerstboom. Ik hoor de Jingle Bells al...

5 DEC 2005
MAANDAG (Z+O)

O, kom er eens kijken!

In het winterse New York is Sinterklaas volkomen onbekend
Niet meer dan een Hollandse legende op een oude prent
Wij hadden ook gedacht dat hij dit jaar ons voorbij zou gaan
Want wisten Sint en Piet van Zanima haar verre baan?

Toch waren wij een beetje in Sinterklaas-sferen gekomen
Met het lekkers dat mijn moeder laatst had meegenomen
Maar zoals het gaat met snoepgoed en kinderen
Is al dat lekkers al op voordat je het kunt verhinderen

Toch hadden we een sprankje hoop bij het horen van getrappel
Op een uitje in het grote park, elders in de Grote Appel
Helaas ging het om paarden en koetsjes voor toeristen
Niet om Sint en zijn schimmel die ons in Nederland misten

Groot was dan ook onze verrassing bij het vinden van een pakket
Alleen al bij het zien van deze grote doos hadden we al pret!
Vol van verwachting klopte ons hart
Ontvangen wij iets leuks, lekkers, de roe of de gard?

Dit cadeau overtrof in omvang en inhoud onze stoutste dromen
En alleen het postzegel verried dat het uit Nederland was gekomen
Want schijnbaar liggen pieten op de loer
Maar wij weten, het was van Zanima's grote ...

3 DEC 2005
ZATERDAG (Z)

Leg dat maar eens uit!

Nederland is vast volop in de Sinterklaas-sfeer. Hier in New York krijgen we daar natuurlijk niet zoveel van mee. Wel heb ik al een paar keer kort proberen uit te leggen wat voor feest er nou eigenlijk in Nederland gevierd wordt op 5 december. En dat stuit toch op wat probleempjes.

Het concept van ene meneer die Sinterklaas heet gaat er nog wel in. Dat lijkt immers verdacht veel op die lieve Kerstman die hier zo beroemd en geliefd is. Het probleem begint als je het equivalent van de Kerstman's elfjes wilt gaan uitleggen; de zwarte pieten. Want in Nederland sta je er eigenlijk helemaal niet bij stil hoe politiek incorrect het fenomeen zwarte piet wel niet is. Hoe leg je uit wat een zwarte piet is?

"Well, it is a black man, who is a little bit dumb and always makes mistakes, who is the servant of a white man with a stick. This black man ("Black Pedro") has big lips with red lipstick and has big round golden earrings. He is dressed kind of funny, with short puffy pants and tights and a colorful shirt with a white collar. He also wears gloves. Black Pedro brings candy to the children and gives them presents. But only if the children behaved well the past year. Otherwise he will chase the children with some sort of whip and take the children with him to put them into a big bag to kidnap the children and to take them on their trip back to Madrid."

Tsja ... Na zo'n uitleg word ik dan toch echt met grote ogen aangestaard en wordt voorzichtig gevraagd: "Is that allowed in the Netherlands?"